Pengetahuan am tentang agen antifoam minyak pelincir
Dalam minyak pelincir, sama ada minyak pelincir enjin, minyak pelincir industri atau minyak pelincir transmisi, terdapat sejumlah bahan tambahan. Semasa penggunaan produk minyak, disebabkan oleh pengangkutan produk minyak atau getaran ganas minyak dan bahagian mesin, produk minyak cenderung menghasilkan buih. Walau bagaimanapun, pembentukan buih akan menyebabkan akibat yang sangat buruk, bukan sahaja menyebabkan pembaziran dan kehilangan minyak pelincir, tetapi juga mengurangkan prestasi penggunaan minyak, mengakibatkan haus dan lusuh mesin. Untuk mengelakkan minyak pelincir daripada membentuk buih atau menghapuskan buih yang dihasilkan secepat mungkin, bahan tambahan anti buih digunakan dalam minyak pelincir. Seterusnya, mekanisme, jenis dan pemilihan bahan tambahan anti buih yang digunakan dalam minyak pelincir diperkenalkan secara ringkas.
Mekanisme penyahbuih agen antifoam
Buih minyak boleh dibahagikan kepada dua aspek: satu adalah berbuih permukaan, yang biasanya boleh dikawal oleh agen defomaer; Satu lagi ialah buih di dalam minyak. Buih dalaman tidak mudah diperbaiki oleh agen kimia penyahbuih, dan penyahbuih kimia yang berkesan untuk buih permukaan boleh menjadikan buih di dalam minyak lebih stabil. Minyak asas dan bahan tambahan hendaklah dipilih untuk minyak dengan prestasi nyahbuih yang sangat baik. Mekanisme tindakan agen antifoam agak kompleks, dan terdapat pendapat yang berbeza. Terdapat tiga pandangan yang mewakili: mengurangkan sebahagian daripada ketegangan permukaan, pengembangan dan penembusan.
1. Kurangkan ketegangan permukaan
Mekanisme tindakan ini direalisasikan dengan mengurangkan ketegangan permukaan. Pandangan ini berpendapat bahawa tegangan permukaan agen antibuih adalah lebih kecil daripada larutan berbuih. Apabila antifoam menyentuh filem buih, tegangan permukaan filem buih akan dikurangkan sebahagiannya manakala selebihnya akan kekal tidak berubah. Ketegangan filem buih yang lebih kuat akan menarik ketegangan yang lebih lemah, sekali gus menyebabkan buih pecah. Walau bagaimanapun, mekanisme ini terhad kepada lokasi tempatan. Oleh kerana bahan tersebut tidak larut dalam air, daya resapannya lemah dan ia tidak memainkan peranan utama dalam buih sekeliling. Apabila ketegangan setempat permukaan buih dikurangkan, di bawah kesan daya ini, ia perlahan-lahan meresap ke sekeliling, dan akhirnya membentuk patah.
2. Pengembangan
Pandangan ini berpendapat bahawa titisan agen penyahbuih menyerang filem buih untuk menjadikannya sebahagian daripada filem, dan kemudian mengembangkan filem itu, yang boleh menghalang penyebaran agen aktif secara berkesan, menjadikannya sukar untuk memainkan keupayaan keanjalan, dengan itu menghapuskan buih permukaan.
3. Penyusupan
Pandangan ini berpendapat bahawa peranan agen antifoam adalah untuk meningkatkan kebolehtelapan dinding gelembung ke udara, sekali gus mempercepatkan gabungan buih, mengurangkan kekuatan dan keanjalan dinding membran gelembung, dan mencapai tujuan pemecahan buih.
Jenis agen antifoam biasa
Dalam proses pengeluaran perindustrian, banyak buih berbahaya akan dihasilkan, dan agen kimia penyahbuih perlu ditambah. Terdapat banyak jenis penyahbuih kimia. Siloksana organik, polieter, silikon dan eter yang dicantumkan, amina, imina dan amida yang mengandungi agen antifoam mempunyai ciri-ciri kelajuan penyahbuih yang lebih cepat, masa penyahbuih yang lebih lama, julat media yang lebih luas, dan juga persekitaran media yang keras seperti suhu tinggi, asid kuat dan kuat. asas.
1. Silikon
Yang paling biasa digunakan ialah polydimethylsiloxane defoamer, juga dikenali sebagai minyak silikon dimetil. Polydimethylsiloxane tulen sukar digunakan sebagai agen anti berbuih tanpa rawatan penyebaran. Penyahbuih polydimethylsiloxane mempunyai ciri-ciri tenaga permukaan yang rendah dan ketegangan permukaan yang rendah, jadi ia boleh menghalang penjanaan buih secara berkesan, mengurangkan haus mesin dan memanjangkan hayat perkhidmatan produk minyak. Antifoam polimer silikon tidak larut dalam minyak, dan ia diedarkan dalam minyak melalui keadaan koloid yang sangat tersebar dan stabil, seperti dalam produk minyak asid. Dengan lanjutan masa, antifoam jenis silikon akan menjadi tidak stabil dan mendap, mengakibatkan pengumpulan kegagalan prestasi antifoam. Mekanisme tindakan agen antifoam polimer silikon adalah untuk menukar ketegangan permukaan antara cecair dan udara, supaya tidak mudah menghasilkan buih. Oleh itu, minyak yang mengandungi agen antifoam polimer silikon mempunyai pelepasan udara yang lemah. Dos agen antifoam jenis silikon biasanya 2-20ppm.
2. Polimer bukan silikon
Dalam produk minyak berasid seperti minyak turbin dan minyak hidraulik, polimer silikon akan kehilangan prestasi penyahbuihannya selepas penggunaan yang lama. Dalam kes ini, agen antifoam polimer bukan silikon boleh digunakan. Ejen antifoam yang paling banyak digunakan untuk minyak pelincir polimer bukan silikon ialah kopolimer asid akrilat dan alkil. Ejen antifoam jenis ini boleh meningkatkan pelepasan udara produk minyak dengan berkesan berbanding dengan agen antifoam jenis silikon.
3. Agen antifoam kompaun
Disebabkan oleh kelebihan dan kekurangan kedua-dua jenis agen antifoam di atas, dalam beberapa kes, mereka tidak dapat memenuhi keperluan prestasi produk minyak apabila digunakan secara bersendirian. Oleh itu, agen antifoam komposit dibangunkan untuk meningkatkan kesan antifoam dan meningkatkan kestabilan agen antifoam melalui pengkompaunan. Kebanyakan agen antifoam komposit adalah gabungan dua jenis agen antifoam di atas untuk memberikan permainan kepada kelebihan masing-masing dan memenuhi keperluan prestasi minyak. Selain itu, terdapat juga gabungan agen antifoam bukan silikon.
